द्वेषाचा दांडा, गोतास काळ !

विश्वगुरूला ज्ञानाचे डोस पाजायचं धाडस मुसलमान करतील, ही कुशंका संघवाल्यांच्या मनाला शिवलीही नसेल. पण मुसलमान – मुसलमानातही फरक असतो, जसा तो हिंदू – हिंदूत असतो. विजेच्या चपळाईनं अब्जाधीश होणारा गौतम अदानी हिंदू असतो, तशीच रोजगार हमीवर पाय ओढत जाणारी एखादी गौतमी जाधवही हिंदू असते. मध्य प्रदेशातल्या खरगोनच्या हनिफच्या घरावर गाढवाचा बुलडोझर फिरवायची मर्दुमकी केली तरी आखाती देशातल्या बिन हनिफपुढे विश्वगुरूला नाक घासायची पाळी येते. आणि तीही त्यांच्या भक्तश्रेष्ठांमुळे. मोदींसाठी भारतातले मुसलमान नाठाळ असले तरी आखातातले अमीर उमराव भले आहेत. त्यामुळे या विश्वगुरूला जगद्गुरू तुकारामाने सांगितलेल्या मेण-लंगोट न्यायाचा चातुर्यपूर्ण वापर करावा लागतो. भाजपच्या अधिकृत प्रवक्तीने पैगंबराविषयी विखारी उद्गार काढले ते भारतीय मुसलमानांना वाकुल्या दाखवण्यासाठी. त्याचा भारतीय नागरिकाने निषेध केला तर त्याच्यासाठी एनआयए, सीबीआय, तुरूंग, बजरंग दल, विश्व हिंदू परिषद, जर्मन बनावटीचे बुलडोझर आदी दारूगोळा सज्ज आहेच.

नुपूर शर्मा बोलल्या ती खरं तर नरेंद्र मोदींच्या मनकीच बात. मुसलमानमुक्त भारत करणे, हा रास्व संघाचा आद्य कार्यक्रम. तेच तर आहे नव्या भारताचं गुजरात मॉडेल. मनातून अव्याहत झरणाऱ्या द्वेषाच्या झऱ्यापोटीच तर भाजपवाल्यांच्या पवित्र मुखांतून असे शिंतोडे सतत उडत असतात. भटाब्राह्मणांच्या पायाचं तीर्थ पवित्र असतं, तसेच हे शिंतोडेही पवित्र मानले पाहिजेत, तरच ते देशभक्त ठरतील, असे फतवे हे लोक सतत जारी करत असतातच. अमित शहा भारतीय मुसलमानांचा वाळवी म्हणून गौरव करतात. स्वतः पंतप्रधान मोदीही त्यांच्या वेषाचं कोण कोडकौतुक करतात. त्यामुळेच हिजाब घातलेल्या लहान शाळकरी मुलीमागे ’रुख से जरा नकाब उठाओ मेरे हुजूर’ असं सामुदायिक गीत गात अभाविपची पोरंसोरं त्या गीताला राष्ट्रगीताचा दर्जा देतात. मुसलमानांचं खाद्य, त्यांचा वेष, त्यांची प्रार्थनास्थळं हाच तर रास्व संघाच्या अखंड राष्ट्रीय चिंतनाचा विषय आहे. त्या बदल्यात भारतीय माणूस अर्धपोटी राहिला, लक्तराच्छादित राहिला, बेघर राहिला तरी त्यानं हिंदुराष्ट्रात राहत असल्यानं चकार शब्द उच्चारता कामा नये.

द्वेषाच्या दांड्यानं परधर्मीय झाडंझुडपं छाटत राहिलं तरी शेवटी तो गोतासच काळ होतो. आपल्या छबीच्या अतोनात प्रेमात असलेल्या नरेंद्र मोदींना आपली छबी अपमानित अवस्थेत कुवेतमधल्या कचरापेटीवर झळकताना पहावी लागली. खरं तर त्या कचरापेटीवर क्षेपणास्त्रांचा अचूक सर्जिकल स्ट्राईक करणं काही अशक्य नव्हतं.

पण आपल्या पंतप्रधानांचा आरश्यापुढून पाय हलता हलेना. चेहरा खरोखरच विरूप झालेला नाही ना, याची खातरजमा करायला नको? पैगंबरांची अवहेलना करण्यात गैर काही आहे, असं संघवृत्तीला वाटत नाहीच. त्यामुळे नुपूर शर्मा लाखो श्रोतेप्रेक्षकांपुढे म्हणाल्या त्याबद्दल खेद व्यक्त करायची गरज भाजपला वाटली नाही. त्यांनी अकलेचे तारे तोडले, २६ मे रोजी. त्या दिवशी “आमच्या लेखी सर्व धर्म समान असून आम्ही त्यांचा सारखाच आदर करतो”, हा साक्षात्कार भाजपला झाला नव्हता. भारतीय मुसलमानांनी हिंदू संस्कृती स्वीकारली पाहिजे, असा राष्ट्रीय कार्यक्रम अंगिकारल्याने पैगंबराबद्दल निरर्गल वक्तव्य केल्याने त्यांच्या भावनांची पत्रास ठेवायची गरज नाही. कारण रास्व संघासाठी ते दुय्यम – तिय्यम नागरीक आहेत. पुढं जाऊन तर त्यांना देशात ठेवायचंच नाही. त्यामुळे सर्व काही मनासारखं होत होतं. पाच दिवस लोटल्यावर भाजपच्या मीडिया सेलमधल्या नवीन जिंदल यांनी त्या वक्तव्याचा पुनरुच्चार केला. हा बिझनेस ऍज युज्वलच होता. पण दहा दिवसांच्या काळात भारताच्या उपराष्ट्रपतींचा खाना रद्द करण्यात आला. पंधरा – सतरा देशांनी डोळे वटारले. दीडशे कोटींच्या चीनला भीक न घालणाऱ्या विश्वगुरूला अर्ध्या कोटीहून कमी लोकसंख्या असलेल्या कुवेतपुढे कसूर झाली म्हणत मान खाली घालावी लागली.

परराष्ट्र संबंध सुरळीत राहण्यासाठी जगातल्या सर्वच देशांना सारवासारव करावी लागते. पण देशाची प्रतिमा राखण्यासाठी तातडीने पाऊल उचलणं आवश्यक असतं. स्वतःच्या कौतुकात मग्न असलेल्या मोदी सरकारला आपण देशाची किती इभ्रत घालवली आहे, जे कळायला दहा दिवस जावे लागले.

मुस्लिमद्वेषाच्या अफूचं सेवन जास्त झाल्यानं आलेली ती गुंगी होती. मुस्लिमद्वेष हा रास्व संघाच्या दैनंदिन जगण्याचा अविभाज्य भाग आहे. तो जनतेच्या मनात भिनवण्यासाठी टीव्ही चॅनल्स, व्हॉट्सॅप विद्यापीठे अहोरात्र राबत असतात. रास्व संघाच्या अहंकारापुढं देशाची इभ्रत म्हणजे किस झाड की पत्ती.
सटरफटर लोकांचं वक्तव्य म्हणत मोदी सरकारने कशी तरी लाज झाकायचा प्रयत्न केला. पण असल्या सटरफटर लोकांनीच तर भाजप भरलेला आहे, हे जगाला ठाऊक आहे. त्यामुळे भारताचं परराष्ट्र धोरण सटरफटर लोकांच्या मतानुसार चालत नाही, हे दाखवण्याची गरज होती. अशा बाबतीत थेंबानं गेलेली इभ्रत हौदानंही भरता येत नसते. हा परराष्ट्र धोरणातला कळीचा मुद्दा असतो. या बाबतीत हे सरकार पहिलीतच नापास झालं आहे. आजवर मैत्री असलेल्या राष्ट्रांशी संबंध पुन्हा सुरळीत करायचे असतील, तर स्वतः पंतप्रधान नरेंद्र मोदी आणि परराष्ट्रमंत्री जयशंकर यांनी त्यांना आश्वस्त करायची गरज होती. याबतीत आपण त्या गावचेच नसल्याचा त्यांचा पवित्रा राजनैतिकतेतील प्रगल्भतेचा अभावच दर्शवतो. देशाच्या कसोटीच्या काळात नेत्यानं पुढाकार घ्यायचा असतो. त्याचं मोदी सरकारला वावडं दिसतं. मोदी सरकारचं हे अपयश नेत्याच्या कार्यशैलीतून उद्भवलं आहे. राष्ट्रप्रमुखांना मिठ्या मारतानाचे फोटो सेशन म्हणजेच परराष्ट्र नीती इतकाच समज या सरकारने आपल्या अंगी बाणलेला आहे.
या प्रकरणानंतर तरी सरकारच्या आणि सत्ताधारी असलेल्या भाजपच्या कार्यशैलीत काही फरक पडणार आहे काय? या बाबतीत शंकेला जागा नको म्हणून विश्व हिंदू परिषदेनं आपली भूमिका स्पष्ट केली आहे. मोदी सरकार पुरेसं हिंदुराष्ट्रवादी नाही, ते प्रखर हिंदुत्ववाद मवाळ करू लागल्याचा आरोप विहिंपने केला आहे. मोदी सरकारनं स्पष्टीकरणाच्या आवरणाखाली पुटपुटत मागितलेली क्षमाही त्यांच्या जिव्हारी लागलेली आहे. मोदी सरकारनं मुसलमानांना उद्देशून गोली मारो सालों को अशी जाहीर चेतावणी देणाऱ्यांना मंत्रिमंडळात बढती दिली; दिल्लीत ज्यांच्यावर हिंसेचं श्वापद मोकाट सोडलं त्या मुस्लिम नागरिकांनाच हिंसा माजवल्याच्या आरोपाखाली तुरूंगात टाकलं; मोदींच्या राजवटीवर विनोद करणाऱ्यांवर देशद्रोहाचे गुन्हे दाखल केले; मुसलमानांच्या घरांवर आणि दुकानटपऱ्यांवर बुलडोझर चालवले. मुसलमानांची सामुहिक शिरकाण करण्याची धमकी देणाऱ्यांची पाद्यपूजा केली. या तथाकथित परिघांवरील हिंदूंच्या नावानं जिहाद पुकारणाऱ्यांच्या आणखी काय अपेक्षा आहेत?भारतीय जनता पक्षानं स्वतःच्या पक्षातून मुसलमानांची हकालपट्टी करत पक्षाचं शुद्धिकरण केलेलं आहेच. त्यांच्या पक्षाची केंद्रात राजवट आहे; त्याचबरोबर डझनभर राज्यांत त्याचीच राजवट आहे. त्यांच्यात एकही मुसलमान मंत्री नाही, की साधा आमदारही नाही. “मुस्लिमांचा सर्वंकष राजकीय पराभव” हे दीनदयाळ उपाध्याय यांचं स्वप्न मोदींच्या नेतृत्वाखाली भाजपनं साकारत आणलं आहे. राज्य सभेत मुख्तार अब्बास नक्वी हा एक खडा आहे. तो पुढील महिन्यात निवृत्त होताच संपूर्ण जानवे-सोवळेधारी भाजप साकार होईल, आणि रास्व संघाचे स्वयंसेवक हर्षवायूनं वेडे होतील.२०१४ पासून अन्नपदार्थ, वेश, अजान, नमाज, विवाह, घटस्फोट इतकेच काय पण नागरिकत्वावरूनही मुसलमानांना पाण्यात पाहण्याचा कार्यक्रम जोरदारपणे राबवण्यात येत आहे. दुकान चालवणं, हातगाड्यांवर किरकोळ व्यापार करणं याचा धर्माशी सुतराम संबंध नाही. मुसलमानांनी तेही करायचं नाही, असे फतवे रास्व संघ काढतो आहे. चकबस्त ब्रज नारायण यांची एक गजल शहीद-ए-आजम भगत सिंगाला खूप आवडायची. फाशी जाण्याआधी ती त्याने आपल्या भावाला तुरूंगातून लिहिलेल्या अखेरच्या पत्रात उद्धृत केली आहे:
उन्हें ये फ़िक्र है हर दम नई तर्ज़-ए-जफ़ा क्या है l
हमें ये शौक़ है देखें सितम की इंतिहा क्या है ll
जुलमाच्या नवनव्या कोणत्या सीमा भारतीय मुसलमानांसाठी रास्व संघ खुल्या करू पाहतोय? त्याच्या मते धर्मद्वेषाची परमसीमा कोणती? भाजपने संविधानाचा सांगाडा कायम ठेवून ते आतून पूर्ण पोखरलं आहे. सर्व सरकारी यंत्रणा आता रास्व संघाच्या शाखा बनल्यासारख्या वागू लागल्या आहेत. मुस्लिमद्वेष ही भारतीयांची सहजभावना बनवली जात आहे. आपण केवळ नागरी कर्तव्य बजावत असल्याची मखलाशी करत धार्मिक हिंसाचाराला नकार देणाऱ्या मुस्लिमांच्या मालमत्तांवर बुलडोझर चालवले जात आहेत. शेजारी राष्ट्रांतील अल्पसंख्यांकांच्या मानवी हक्काच्या नावाखाली भारतीय मुसलमानांचे नागरिकत्व काढले जात आहे. वाहतूक सुरळीत करायच्या नावाखाली मुसलमानांच्या प्रार्थनांना अटकाव केला जात आहे. मोठे भोंगे लावून त्यांचे लहान भोंगे बंद करायची मर्दुमकी ही देशाची अंतिम सेवा ठरवली जात आहे. संविधान पोखरत पोखरत त्याचा डोलारा एक दिवस उध्वस्त करायची तयारी मोदींच्या वरदहस्ताने चालू आहे. हे सर्व देशातले खूपजण उघड्या डोळ्याने पहात आहेत. महात्मा गांधींचा नथुराम गोडसेने खून केल्यानंतर साखर वाटली तशी संविधानाला मूठमाती दिल्यावर मिठाई वाटण्याची ते तयारी करत आहेत. देशाची सार्वजनिक संपत्ती खासगी करण्याची प्रक्रिया विनाअडथळा पार पडावी, यासाठी रास्व संघाच्या खासगी हिंसक तत्त्वज्ञानाला सार्वत्रिक रूप देण्याचा कार्यक्रम भाजपने हाती घेतला आहे. भारतीय मुसलमानांच्या विरुद्धचा हिंसाचार म्हणजेच भारतीयत्व अशी व्याख्या जनमानसात रुजवली जात आहे. त्या मानसकितेच्या आक्रमकतेपासून मुस्लिम देश मुक्त राहू शकत नाहीत. बाटलीतून स्वतःच बाहेर काढलेल्या राक्षसाचं काय करायचं, ही समस्या देशाच्या सरकारला सोडवावी लागणार आहे. ज्या राक्षसाची देव म्हणून पूजा केली, तो परत बाटलीत बंद करायचा असेल, तर भारत सरकारच्या मानगुटीवर बसलेल्या रास्व संघाला नेस्तनाबूत केलं पाहिजे. मुद्दा नुपूर शर्मा आणि नवीन जिंदाल यांना निष्कासित करण्यापुरता मर्यादित नाही.
मुळात मुस्लिमद्वेषाचं विष भारतीयांच्या रक्तात भिनवणाऱ्या विनायक दामोदर सावरकर, माधव सदाशिव गोळवलकर, दीनदयाळ उपाध्याय यांना भाजप निष्कासित करणार आहे का? नसल्यास, भाजपलाच भारतीय राजकारणातून निष्कासित करण्यासाठी जनतेला सिद्ध व्हावं लागेल.मोदींच्या नेतृत्वाखालील भारत जगाला कसा दिसतो? माध्यम स्वातंत्र्यात भारताचा क्रमांक जगात १५०वा आहे. भूक निर्देशांकात ११६ देशांत १०१ वा आहे. पर्यावरण राखण्याच्या बाबतीत १८०वा आहे. मोदींनी भारताला आठ वर्षांत जगातील एक “अतिशय गरीब आणि विषम” देश बनवलं आहे. भारतातील लोकशाही तुर्कस्तानातील हुकूमशाहीच्या पातळीला नेऊन ठेवली आहे. भारतातील ८० कोटी जनतेची रोजची कमाई प्रत्येकी १४६ रुपये आहे. रास्व संघाची सर्वंकष हुकूमशाही भारताला कुठं नेऊन ठेवील?

(लेखक मार्क्सवादी कम्युनिस्ट पक्षाचे राज्याचे सचिव आणि जीवन मार्ग मासिकाचे संपादक आहेत.)