टीव्ही चॅनेल्सनी आवाज वाढवलेला `भोंगा`

मुंबईतील शिवाजी पार्कवरच्या सभेपर्यंत बेसूर असलेले स्वराज ठाकरे ठाण्यातल्या सभेपर्यंत भेसूर बनल्याचे बघायला मिळाले. मुंबईतील सभेनंतर ज्यांनी ज्यांनी आपल्यावर टीका केली त्यांना उत्तर देण्यासाठी ठाण्यात सभा लावली. आणि केले काय तर ज्यांनी टीका केली त्यांच्या नावांची गलिच्छ विडंबनं केली. शाळकरी पोरांची अभिरुचीसुद्धा यापेक्षा चांगल्या दर्जाची असते. बालिशपणाची आणि उथळपणाची कमाल होती एकूणच. जे काही युक्तिवाद होते, हिंदुत्वाची पालखी वाहण्यासाठी घेतलेली उदाहरणं होती ती पाहता मोदींनी जो एक बिनडोक भक्तवर्ग तयार केला आहे त्याला आपल्याकडे वळवण्यासाठीचा प्रयत्न म्हणूनही याकडे पाहता येईल. भाजपचा भोंगा म्हणून ओळख निर्माण करण्याबरोबरच मराठी जनांचा हिंदुह्रदयसम्राट बनण्याची त्यांची धडपड यातून स्पष्ट दिसते. ती करताना राज ठाकरे यांना कल्पना नसावी की, त्यांच्यापेक्षा मोठा आणि कर्कश्श भोंगा भारतीय जनता पक्षाकडे आहे, देवेंद्र फडणवीस नावाचा. परवा कोल्हापुरात शाहू महाराजांच्या भूमीत जाऊन त्यांनी `सनातन हिंदू धर्म की जय` वगैरे घोषणा देऊन आपली समज दाखवून दिली आणि आपला योगी बनण्याच्या मार्गावरचा प्रवास स्पष्ट केला. ही मंडळी राज ठाकरे यांचा भोंगा मशिदींपुरता वापरून कधी भंगारात फेकून देतील हे कळणारसुद्धा नाही.

 मुद्दा मशिदीवरील भोंग्यांचा

येत्या तीन मे पर्यंत भोंगे उतरवावेत, अन्यथा मशिदींसमोर हनुमान चालीसा लावूच, असा निर्वाणीचा इशारा राज ठाकरे यांनी दिला. गुढी पाडव्याच्या सभेतही त्यांनी तो दिला होता. त्याला किती प्रतिसाद मिळाला ?

पोलिसांकडील माहितीनुसार मुंबईत सात ठिकाणी आणि महाराष्ट्रात अठरा ठिकाणी हनुमान चालीसा लावण्याचे प्रयत्न झाले. याचा अर्थ राज ठाकरे यांच्या आवाहनाला प्रतिसाद मिळाला नाही. त्यांचा कार्यक्रम फ्लॉप ठरला. त्यांनी आता पुढची मुदत दिली आहे. पोलिसांनी दक्ष राहायला पाहिजे, कारण अशी एखाद्या ठिकाणाची घटनाही महाराष्ट्रातले वातावरण बिघडवू शकते. आणि प्रयत्न तसाच दिसतो आहे.

राज ठाकरे यांचा भोंगा हा मराठी टीव्ही चॅनेल्सनी आवाज वाढवून मोठा केलेला भोंगा आहे. टीआरपीचे भुकेले टीव्ही चॅनेल्स राज ठाकरे यांच्यामागे फरफटत जातात. भाजपच्या प्रोत्साहनाने या भोंग्यांचा आवाज मोठा करतात. त्यामुळे महाराष्ट्राच्या कानठळ्या बसताहेत याचे भान त्यांना राहत नाही. कधी राज ठाकरे, कधी सदावर्ते वकील, तुषार भोसले, गोपीचंद पडळकर यांना महाराष्ट्रनायक म्हणून प्रेझेंट करण्याचा प्रयत्न केला जातोय. यातून टीव्ही चॅनेल्सच्या ब्ल्यूप्रिंटचीही कल्पना येऊ शकते. पत्रकारितेमध्ये एक साधा संकेत आहे, तो म्हणजे माणसाला त्याच्या योग्यतेनुसार जागा दिली जाते. आजकाल ज्या लोकांना जागा दिली जाते आहे, ते पाहिल्यानंतर या एकूणच व्यवस्थेची कीव करावीशी वाटते. भलत्या गोष्टींच्या सुपा-या वाजवता वाजवता टीव्हीवाल्यांचाच स्वतःचा पडळकर, सदावर्ते कधी झाला आहे, हे त्यांनासुद्धा कळले नाही.

मुस्लिम आणि छत्रपती

राज ठाकरे यांना मेहबूब हुसेन पटेल हे गृहस्थ ठाऊक आहेत की नाही माहीत नाही. त्यांची माहिती असती तर शिवाजी महाराज आणि मुस्लिम समाज वगैरे वाद निर्माण करण्याचा प्रयत्न केला नसता. बाबासाहेब पुरंदरे यांना विरोध करणे म्हणजे जातीयवादी असे सुलभीकरण राज ठाकरे यांनी आपल्यापुरते करून टाकले आहे. अर्थात ते ज्या एका मर्यादित लोकांच्या मर्यादित वर्तुळात वावरतात, तिथं बाकीच्या गोष्टी माहीत होण्याचं कारण नाही. काय तर म्हणे बाबासाहेब पुरंदरेंनी शिवाजी महाराज घराघरात पोहोचवले. असं म्हणणं म्हणजे चितळेनी दूध घराघरात पोहोचवलं किंवा येवलेंनी चहा घराघरात पोहोचवला असं म्हणण्यासारखं आहे, अशी एक पोस्ट सोशल मीडियावर वाचनात आली. दूध आधीपासून घराघरात होतंच, गवळी लोकही पोहोचवत होते. चितळेंनी त्याचा सुनियोजित धंदा केला. त्याचप्रमाणं शिवाजी महाराज घराघरात होतेच. अठरापगड जातीचे शाहीर गावोगावी पोवाडे सादर करीत होते. मायमाऊल्यांच्या जात्यावरच्या ओव्यांमध्येसुद्धा शिवाजी महाराज होते. पुरंदरे यांनी शिवाजी महाराजांच्या इतिहासात मुस्लिम द्वेष मिसळला. रामदास, दादोजी कोंडदेवसारख्या इतिहासात फारशा दखलपात्र नसलेल्या ब्राह्मण पात्रांना घुसवलं, शिवाजी महाराजांवर वार करणाऱ्या कृष्णाजी भास्कर कुलकर्णी सारख्याला सोयीस्कररित्या  लपवलं. आणि सोयीचं शिवचरित्र लोकांपर्यंत पोहोचवलं.

पुरंदरेंना विरोध केला म्हणून महाराष्ट्राला जातीयवादी ठरवण्याचा हा प्रयत्न अश्लाघ्य आणि निषेधार्ह आहे.

पुरंदरे यांच्या निधनानंतर एक दोन दिवसांनी मुंबईहून कोल्हापूरकडे जाताना सहज म्हणून मी काही लोकांना बाबासाहेब पुरंदरे यांचं शिवाजी महाराजांवरचं पुस्तक वाचलं का म्हणून विचारलं. जाणता राजाचा प्रयोग पाहिलाय का, किंवा पुरंदरे शाहिरांचा पोवाडा ऐकलाय का असं विचारलं. यापैकी काहीही वाचलेला, ऐकलेला एकही खेड्यातला माणूस मला भेटला नाही. तरी सगळ्यांना शिवाजी महाराज माहीत होते.

शाहीर रमजान बागणीकर यांचा पोवाडा ऐकल्याचं काहींनी सांगितलं. हे शाहीर इस्लामपूरजवळच्या बागणीचे. कोल्हापूरजवळच्या हुपरीचे शाहीर अकबर फरास अनेकांच्या माहितीचे आहेत. यांच्यासारख्या लोकांनी तुटपुंज्या मानधनावर गावोगावी पोवाडे सादर करून शिवाजी महाराज घरोघरी पोहोचवले आहेत.

मेहबूब हुसेन पटेल यांचा वर उल्लेख केलाय त्यांच्याबद्दल. तर हे पटेल म्हणजे शाहीर अमरशेख! हे फक्त माहितीसाठी.

यावेळी राज ठाकरे यांच्या निशाण्यावर राष्ट्रवादी काँग्रेसचे अध्यक्ष शरद पवार होते. पवार यांच्यावर त्यांनी अनेक अंगांनी टीका केली.

‘‘शरद पवार हे नेहमीच आपल्या भाषणात महाराष्ट्र शाहू, फुले, आंबेडकरांचा उल्लेख करतात. पण, त्याआधी हा महाराष्ट्र छत्रपती शिवाजी महाराजांचा आहे. मुसलमानांची मते मिळणार नाहीत, या भीतीने पवार छत्रपतींचे नाव घेत नाहीत’’, हे राज यांचे विधान बालिश आणि उथळ आहे. भेंडी बाजारातील मुस्लिम समाजापुरतेच राज यांचे एकूण आकलन असल्यामुळे ते असे बोलू शकतात.

मागे एकदा राज ठाकरे कोल्हापूरला आले तेव्हा सामाजिक कार्यकर्ते आदिल फरास त्यांना भेटले होते. पुढे ते नगरसेवकही झाले. फरास यांच्या  भेटीचा उल्लेख करून ते जाहीर सभेत म्हणाले होते, की ‘आदिल फरास नावाचा तरुण आज मला भेटला. मुस्लिम असूनही अस्खलित मराठी बोलत होता….’ ते ऐकून अनेकांवर हसून आडवे पडायची पाळी आली. त्यांना माहीत नाही की पश्चिम महाराष्ट्रातील मुस्लिम समाज मराठी आहे. तो मराठीच बोलतो. अनेक घरांमध्ये सगळे हिंदू सण साजरे केले जातात. मुस्लिम समाज ठिकठिकाणी शिवजयंती साजरी करतो. आणि राज ठाकरे म्हणतात, मुस्लिम मतांसाठी पवार शिवाजी महाराजांचे नाव घेत नाहीत! राज यांनी स्वतः घेतलेली पवारांची मुलाखत पुन्हा ऐकली तरी त्यांना आपल्या प्रश्नाचे नीट उत्तर मिळेल.

पवारांची नास्तिकता

`शरद पवार हे स्वत: नास्तिक आहेत. ते धर्म, देव मानत नाहीत. या पद्धतीनेच ते राजकारण करण्याचा प्रयत्न करतात़  त्यामुळे मी जातीवाद भडकवतो आणि भूमिका बदलतो, यावर पवारांनी बोलावे का`, असा राज यांनी उपस्थित केलेला प्रश्न त्यांच्या वैचारिक दिवाळखोरीचे लक्षण आहे. फुले, शाहू आंबेडकरांच्या महाराष्ट्रात नास्तिक असणे अपराध ठरवण्याचा प्रयत्न राज करताहेत तेव्हा त्यांनी जरा स्वतःच्या आजोबांचाही अभ्यास केला असता तर बरे झाले असते असे वाटते.

पवार नास्तिक आहेत का नाही किंवा त्यांनी ते असावं की नसावं हा त्यांचा प्रश्न आहे. परंतु पवारांनी कर्मकांडे आणि भोंदूगिरीला कधी स्थान दिले नाही ही वस्तुस्थिती आहे.

अनेक उदाहरणे सांगता येतील परंतु वानगीदाखल एकच उदाहरण देतो.

महाराष्ट्राचे आराध्यदैवत असलेल्या तीर्थक्षेत्र पंढरीच्या  विकासाचा आराखडा तयार करण्याचा आणि तो राबविण्याचे काम पवारांनी केले आहे. केंद्राच्या राजकारणातून १९९३ नंतर ते जेव्हा परत महाराष्ट्रात आले तेव्हा त्यांनी पहिल्यांदा पंढरपूरचा तीर्थक्षेत्र विकास आराखडा राबवला.  या विकास आराखड्यामुळे संपूर्ण पंढरीतील रस्ते मोठे, अरुंद आणि मोकळे झाले. शहरात पहिल्यांदा बंद आणि भुयारी गटारी आल्या. स्वच्छतेच्या कायमस्वरुपी उपाययोजना आल्या. महसूल, पोलीस विभागाची जिल्ह्याच्या दर्जाची कार्यालये झाली. केवळ त्यांच्या दूरदृष्टीमुळेच आज तीर्थक्षेत्र पंढरपूरला नवीन रुपडे प्राप्त झाले आहे.